Iedereen heeft zijn eigen manier van denken en communiceren. Edward de Bono (2011) pleitte er voor dat mensen ook aandacht zouden besteden aan manieren van denken en communiceren die niet bij hen past. Zo kan bijvoorbeeld een probleemstelling meer volledig en evenwichtig bekeken worden, dit zorgt voor meer diversiteit en misschien wel creatievere oplossingen. Om dit te kunnen realiseren heeft hij De hoeden van de Bono ontworpen. De hoeden kunnen gezien worden als een hulpmiddel bij creatief denken en probleemoplossen. Iedere hoed staat voor een andere manier van denken en communiceren. Op de afbeelding hieronder kun je zien wat iedere hoed kenmerkt.
Nadat we uitleg gekregen hadden over deze hoeden, moesten we ze opzetten. Er kwamen twee stellingen op het bord en er werden twee groepen gemaakt. Binnen deze groepen had iedereen een bepaalde kleur hoed op. Daarna gingen we discussiëren over deze stelling. Je moest natuurlijk reageren zoals de hoed die jij op had ook zou reageren op de stelling. Het was erg leuk en mooi om te zien hoe iedereen zijn of haar rol aanpaste aan de hoed.
Nu ik weet wat deze hoeden inhouden, zie ik meteen dat het eigenlijk ook zo gaat bij vergaderingen bij mij op stage. Hier wordt geen hoed van te voren afgesproken, maar mensen nemen wel verschillende hoeden aan. Er zijn mensen die van de cijfers en de feiten zijn en dus de witte hoed op hebben. Of mensen die altijd kritiek hebben op bepaalde ideeën, dus de zwarte hoed op hebben.
Nu ik weet wat deze hoeden inhouden, zie ik meteen dat het eigenlijk ook zo gaat bij vergaderingen bij mij op stage. Hier wordt geen hoed van te voren afgesproken, maar mensen nemen wel verschillende hoeden aan. Er zijn mensen die van de cijfers en de feiten zijn en dus de witte hoed op hebben. Of mensen die altijd kritiek hebben op bepaalde ideeën, dus de zwarte hoed op hebben.
Om eens een twist te geven aan een reguliere teamvergadering, zou je een keer voorafgaand aan een vergadering af kunnen spreken wie welke hoed op zet. Zo krijg je een andere situatie, nieuwe ideeën en nieuwe input!
Als je deze hoeden in een lijn trekt met de innovatietheorie van Rogers (2003) zijn de personen met de zwarte hoeden eigenlijk de achterblijvers (laggards) en de innovators de mensen met de groene hoeden. Toch zijn de personen met de zwarte hoeden onmisbaar, deze laggards zorgen er namelijk voor dat de mensen met de groene hoeden, de innovators, zich meer gaan verdiepen in het onderwerp en meer dingen uit gaan zoeken, zodat zij uiteindelijk ook de laggards meekrijgen in de innovatie.
Nu ik de kennis heb over deze hoeden, denk ik dat ik in de toekomst bij vergaderingen altijd een specifieke hoed bij iemand ga zien!
Bronnen:
Bono, de, E. & Grasman, G. (2011). Zes denkhoeden. Amsterdam.
Rogers, E.M. (2003). Diffusion of innovations (5th ed.). New York.
Bono, de, E. & Grasman, G. (2011). Zes denkhoeden. Amsterdam.
Rogers, E.M. (2003). Diffusion of innovations (5th ed.). New York.